Патрыятызм і любоў да Радзімы ідуць праз сваю культуру. Як рэжысер народнага тэатра народнай песні "Матуліна песня" распаўсюджвае традыцыі роднай краіны

Шлях да фальклору ў Тарэсы Антонаўны пачаўся яшчэ ў маладосці. Кожны куточак нашай любай Гродзеншчыны ўнікальны. Куды ні зірні – усюды свае традыцыі, свая гісторыя, свае людзі. Колькі незвычайных скарбаў захоўвае ў сабе малая радзіма! Дакладней кажучы – з цеплынёй і шчырасцю захоўваюць нашы землякі. І пішуць сучасную гісторыю роднага краю. Такія людзі ёсць у кожным раёне, у кожнай гродзенскай вёсачцы. З некай асаблівай цеплынёй, з яскравым агеньчыкам у вачах яны апантана працуюць у сельскіх школах, бібліятэках, крамах, калгасах, на ФАПах.

І менавіта пра такіх людзей, душой і сэрцам адданых малой радзіме,пойдзе гаворка ў нашым новым праекце “Твае людзі, вёска”.

Бо таленты – паўсюль!

Тарэса Антонаўна Адамовіч з вёскі Жытомля Гродзенскага раёна ўжо амаль 38 гадоў працуе над захаваннем і распаўсюджваннем нацыянальных звычаяў. Яна з'яўляецца не толькі заснавальнікам самабытнага калектыву, але і творчым, адданым сваёй справе чалавекам. Сваёй працай, непамернай любоўю да роднага слова і роднай песні заваявала павагу не толькі жытамлянцаў, але і ўсяго насельніцтва раёна.
Запісвала ўспаміны мясцовых

Тарэса Антонаўна нарадзілася ў вёсцы Танявічы Шчучынскага раёна. У 1983 годзе скончыла Мінскі інстытут культуры па спецяльнасці "Культурна-асветніцкая работа". У пошуках свайго першага месца працы вырашыла ехаць у Гродзенскі раён і засталася тут на ўсё жыцце. 

Шлях да фальклору ў Тарэсы Антонаўны пачаўся яшчэ ў маладосці. Для таго, каб сабраць такі шырокі матэрыял, даводзілася нямала папрацаваць, хаця гэта былі прыемныя клопаты.

– Гэта неабходная база, без якой нічога не можа быць. Праўдзівы патрыятызм і любоў да Радзімы ідуць праз фальклор, танцы, праз сваю культуру і рэлігію. Я прыехала ў Гродзенскі раён у 24 гады. Была маладая і “купалася” ў культуры, у сваіх розных "імпрэзах" і сцэнарыях, якія пісала, спрабавала розныя формы творчай дзейнасці. Мне здавалася, я так любіла тое, чаму навучылася, і мне так хацелася спрабаваць нешта новае. Як крыніца ведаў, мяне цягнулі найстарэйшыя людзі. Тады я пазнаёмілася са шматлікімі цікавымі людзьмі, прыходзіла да іх і запісвала ўспаміны. Сярод усёй разнастайнасці літаратурных формаў заўсёды любіла песні і апісанні народных традыцый. Многае з таго, што я даведалася ў тыя гады, я потым ужывала ў сваёй дзейнасці, – расказвае суразмоўца. – У мяне яшчэ шмат матэрыялаў ёсць, якія трэба расшыфраваць. І нават, можа, кніжку выдаць. Гэта важна зрабіць, таму што людзей, якія падзяліліся са мной каштоўнымі ведамі аб нашай мясцовай культуры і фальклору, ужо няма.

Творчая дзейнасць

Тарэса Антонаўна – захавальніца непаўторнага каларыту мясцовай абраднасці. Песенны і гутарковы тэкст у пастаноўках зберагае дыялект жытамлянца, вылучаецца своеасаблівай мілагучнай гаворкай і добра захаванымі і несапсаванымі сучаснай апрацоўкай мясцовымі песнямі. 

Народны тэатр народнай песні "Матуліна песня" Жытамлянскага дома фальклору філіяла дзяржаунай установы культуры "Гродзенскі раённы культурна-інфармацыйны цэнтр"  быў створаны амаль 40 год таму. 

– У 1992 годзе фальклорны калектыў атрымаў найменне “народны”. У склад уваходзіць 16 чалавек. Самаму старэйшаму – 87, а маладзейшаму толькі 3 годзіка. Гэта рознаўзроставая суполка дзяцей, сталых людей, нават сямейных дынастый – жыхароў вёскі Жытомля, якія учора былі звычайнымі вяскоўцамі, а сёння сталі артыстамі і працуюць пад дэвізам "Любі мастацтва ў сабе, а не сябе ў мастацтве", – кажа Тарэса Адамовіч.

Першы спектакль народнага тэатра народнай песні "Жытамлянскія песні" ў 1987 годзе здымала беларускае тэлебачанне. Ён быў паказаны у праграмме "Запрашаем на вячоркі".



За годы існавання тэатра былі пастаўлены больш за 15 фальклорных спектакляў, тры з іх пад агульнай назвай "Вячоркі", тры вялікодныя праграмы з назвай "Вялік святы нам дзень настаў!", калядныя праграмы "Святыя вечары", "Шчодрык" (для дарослых) і "Шчадрэц" (для дзяцей). 

Таксама карыстаецца папулярнасцю купальская праграма "На Купала - сонца йграла", вайсковая праграма "Провады да войска", "Фэст на Пакровы", "Гуканне вясны", "Вяселле" і іншыя. Спектаклі ўтрымліваюць шмат гумару, цікавых прыпевак, танцавальна-гульнёвых элементаў.